Przyjęte w projekcie ogólne założenia należy uznać w większości słuszne. W szczególności dobrym rozwiązaniem wydaje się wyraźne wsparcie dla mikroinstalacji prosumenckich w postaci obowiązkowego i bezpłatnego włączenia do sieci. W połączeniu z systemem wsparcia bazującym na współczynnikach zależnych od sposobu generacji energii widać wyraźne preferencje dla fotowoltaiki oraz małych elektrowni wodnych i wiatrowych. Przyjęcie takich założeń jest zgodne z trendami światowymi zakładającymi rozwój energetyki rozproszonej i miejmy nadzieję, że stanie się alternatywą dla węgla w Polsce. O ile technologie te mają spory potencjał rozwojowy to na chwilę obecną wnoszą niewielki wkład do ogólnego bilansu energetycznego. Aby efektywnie wdrażać rozwiązania energetyki rozproszonej należy w pierwszej kolejności zadbać o infrastrukturę przesyłową. Co więcej infrastruktura ta musi być zaawansowana technologicznie, logicznie dostosowana do układu rozproszonego i pozwalająca na inteligentne zarządzanie zasobami energetycznymi systemu. Niestety w proponowanych rozwiązaniach nie znajdujemy zapisów regulujących systemowy rozwój infrastruktury przesyłowej. Sporo miejsca poświęcono natomiast obligatoryjnemu instalowaniu inteligentnych i zdalnych urządzeń pomiarowych, których koszt ma być przeniesiony na odbiorcę końcowego.
Zaniepokojenie budzi także zmniejszenie wsparcia dla dużej energetyki wiatrowej, która na koniec 2011 roku osiągnęła poziom zainstalowanej mocy rzedu 1,6 GW co stanowi około 50% energii produkowanej z OZE w Polsce. Proponowane zmiany mogą wyhamować dynamikę tej branży i tym samym zagrozić dyrektywom zapisanym w strategii Europa 2020. Na ograniczaniu udziału dużych farm wiatrowych z pewnością zależy w pierwszej kolejności dystrybutorom, dla których są to niestabilne źródła dużej mocy. Jednakże jak wskazują doświadczenia niemieckie wraz ze wzrostem ilości zainstalowanych turbin zmniejszają się problemy z bilansowaniem systemu. Tu niestety także pojawia się problem niewystarczającej i nieprzystosowanej do odbioru i dystrybucji infrastruktury przesyłowej.
Z dużą ostrożnością należy podchodzić do wspierania współspalania, które często przyczynia się do "palenia lasów".
Mając na uwadze wielką wagę regulacji i jej kluczowy wpływ na długofalowy rozwój gospodarczy duże zaniepokojenie budzi także pośpiech w jakim prowadzone są konsultacje społeczne. Niewłaściwe przygotowanie i brak wielpołaszczyznowej synchronizacji szczegółowych rozwiązań może bowiem doprowadzić do zmniejszenia tempa rozwoju OZE a tym samym do zagrożenia realizacji pakietu klimatycznego 3x20. Wsparcie dla OZE należy traktować jako strategiczną i długookresową inwestycję. Należy dołożyć wszelkich starań, aby ostateczne regulacje zapewniały stabilny i zrównoważony rozwój ekoenergetyki, gdyż wykorzystanie OZE jest warunkiem wzrostu oraz wyznacznikiem poziomu innowacyjności, który zadecyduje o konkurencyjności i sile gospodarki.
© www.pkeo.org
Categories: Ogłoszenia