Małgorzata Lechwar, Grzegorz Wisz, Artur Bodziony
Wyzwania dla OZE wynikają z dotychczasowych i zapowiadanych regulacji unijnych, a w szczególności z:
1) Polityki Energetycznej Polski do roku 2030,
2) Pakietu Klimatyczno-Energetycznego UE,
3) Planu działań dla przejścia do konkurencyjnej, niskoemisyjnej gospodarki w 2050 roku - ENERGY ROADMAP 2050.
Z dokumentu Ministerstwa Gospodarki „Raport określający cele w zakresie udziału energii elektrycznej wytwarzanej w odnawialnych źródłach energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w krajowym zużyciu energii elektrycznej na lata 2010 – 2019” wynika, iż największy wpływ na określenie celów w zakresie przyszłego zużycia energii elektrycznej wytwarzanej w odnawialnych źródłach energii ma konieczność realizacji zobowiązań zawartych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (Dz. Urz. UE L 140 z 5.06.2009 r., str. 16), gdzie udział energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych w bilansie energii finalnej określono dla Polski na poziomie 15% w 2020 r.
Według celów określonych w dokumencie: „Krajowy plan działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych” procentowy udział energii elektrycznej wytwarzanej w odnawialnych źródłach energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w krajowym zużyciu energii elektrycznej przedstawia się następująco 2012 - 10,19; 2013 - 11,13; 2014 - 12,19; 2015 - 13,00; 2016 - 13,85; 2017 - 14,68; 2018 - 15,64; 2019 - 16,78. Źródła wykorzystujące energię biomasy (uprawy energetyczne, biomasa leśna, odpady rolnicze i przemysłowe), biogazu oraz wiatru mają według ocen ekspertów największy potencjał do wykorzystania w Polsce w ramach istniejących mechanizmów wsparcia. Obecnie, technologie wykorzystujące energię słońca, z powodu niskiej efektywności ekonomicznej w zakresie produkcji energii elektrycznej, mogą odgrywać istotną rolę przede wszystkim w produkcji ciepła oraz w tzw. systemach wyspowych, nieprzyłączonych do krajowego systemu elektroenergetycznego. Według Polityki Energetycznej Polski 2030, relatywnie największą dynamikę wzrostu w latach 2006-2020 zanotują energetyka wiatrowa (54 razy) i ciepło słoneczne (35 razy). W warunkach polskich decydujące znaczenie, w kontekście osiągnięcia postawionego celu 15 proc. udziału energii ze źródeł odnawialnych w strukturze energii finalnej brutto w 2020 r. będą miały postępy poczynione w energetyce wiatrowej, produkcji biogazu i biomasy stałej oraz w biopaliwach transportowych. Te cztery obszary w 2020 roku stanowić będą łącznie ok. 94 proc. zużycia energii ze wszystkich źródeł odnawialnych. Do 2020 r. technologie odnawialne łącznie stanowić będą 25,4 proc. całkowitej mocy wytwórczej (22,6 proc. w 2030 r.). Spadek tego odsetka w latach 2020-2030 wynika głównie z faktu uwzględnienia w zestawieniu energetyki jądrowej, która ma się pojawić w Polsce po 2020 r. Categories: Ogłoszenia